Eibarko euskara hiztegia

kukil [kikil] (kokil). adkor. (AN). Acoquinado, acurrucado. Senarran hartariko ondoez baten kukill etxian zan artian, juan zan haren erremedixo billa. (Ibilt 466). / [...] ataixan kukil laguntasun gabe. (Ibilt 449). Ik. kokildu.