Eibarko euskara hiztegia
1. eruan
1.
eruate
[eroan]
(eruen).
du
ad.
(
TE).
Llevar.
Arrio haundixa eruan eban emaztiak ezkondu zanian. / La esposa llevó un gran arreo cuando se casó. /
Eruatia nola nekatsua zan, gauza guztiak gehixago balio izaten eben Arraten. / Como el llevar era penoso, todas las cosas valían más en Arrate. /
Auzoko andra guztieri autuá eruatera. (Zirik 27).
/
Zoroetxerako bidia daroia. (Zirik 67).
/
Lotsari ederra eruan juat. (Zirik 28).
/
Kuartuan sartu zanian, Joxe Mokok eruan eban atsekabia.(Zirik 68).
/
Atara eban ogetik emaztia bertan zan bezela, eta eruan eban lehengo bedartzara. (Ibilt 471).
/
Bere intenziñua aurrera eruateko. (Ibilt 484).
eruan on.
esap.
(
AN).
Paciencia.
Pazientzia haundixa.
Lagundirazu hutsunetan euki deiran eruan ona (Ibilt 107).
/
Eskerrak emazte burugiñan eruan onari. (Ibilt 467).
eruan oneko.
izlag.
(
TE).
Paciente,
sufrido,-a.
Pazientzia haundikua, sufritzen dakixana.
Gerran eta baketan, etxian eta kanpuan, eruan-onekua. / En la guerra y en la paz, en casa y fuera de ella, hombre de paciencia.
Ik.
eruantsu.
Anton.
eruan txarreko.
eruan txarreko.
izlag.
(
TE).
Impaciente,
de mal genio,
irascible,
irritable.
Pazientzia bakua eta sufritzen ez dakixana; zazpikixa eta erria.
Eruan-txarrekua, hartu daben gizona. / Hombre irascible el marido que ha tomado.
Ik.
erre.
Anton.
eruan oneko.