Eibarko euskara hiztegia

zorroztu zorrozte ( zorroztutze) . du ad. (TE). Afilar.   Zeozer zorrotz bihurtu, zeozeri zorroztasuna emon. Eiñ eban heriotzian aurretik, ezpatia zorroztu eban. / Antes del crimen que cometió, afiló la espada. / Edozeiñ akabatzaillek eingo detsu hori zorroztia. / Cualquier pulidor te afilará eso. / Labañiak bizar-kentze bakotxan ondoren bihar dau zorroztutzia. / La navaja, después de cada afeitada, necesita afilarse. / Hori hortzori motza darabik eta jan eziñik bihar gitxiago egitten diharduk; gaiñera piezak be latz-latz lagatzen jittuk.