Eibarko euskara hiztegia

1. zirrikatze [zirikatu] (zirrikau). du ad. (TE). Tentar, incitar, inducir, estimular.   Norbaitt zeozer eittera bultzatu; tentau. Bere onian dagon gizona okerrera bihurtzeko zirrikatzia, diabruen zeregiña. / El tentar al hombre que vive en su conformidad para inducirle al mal, obra del diablo. / Guzurrezko aindu ederrekin zirrikatzen zittuan galdu gura zittuanak. / Con hermosas promesas mentirosas, les tentaba quien quería perderlos. / Iriarena bertso famatuak, alde guztietan ezautzen dira, donostiarrak zirrikatzeko kantatzen dira. (Zirik 94). / Orduan andria autua jakin biharrak zirrikatu eban, da. (Zirik 26). / Hau zirrikatu gurarik mahaiko jarduna biztutzeko, esan zetsan txantxetan. (Ibilt 468). / Erregiñak jakin nahai erantzun horrek garbi zer esan gura eban, haiñ zirrikau eban eze, azkenian atara zetsan zaldunorri. (Ibilt 458). Ik. tentau.

2. zirrikatze [zirikatu] (zirrikau). du ad. (TE). Hurgar, enredar, tocar, remover.   Gauzaren bat zirrika ikutu, atzamarrekin edo zeozekin mogiduz. Nun eban sormiña, hantxe zirrikatzen eban. / Le hurgaba allí donde le dolía. / Lasto mehe batekin zirrikatzia zan nahikua txirtxil-zuluan, iskua balitz leztxe urten zeixan. / Bastaba hurgar con una paja en la cueva del grillo, para que saliera como un toro. Ik. zirri egin.