Eibarko euskara hiztegia
zaragi
[zahagi]
(zadari).
iz.
(
TE).
Odre,
pellejo.
Etxe hartan, nola gizon asko ziran beti mahaira, zaragixa eukitzen eben sukaldeko harmaillan. / En aquella casa, como eran muchos a la mesa, solían tener un pellejo (de vino) en la cocina. /
Duako ardau egunetan, lau zadari partitzen ziran Plaza Barrixan, alkate jauna aurrian zala. / Los días que había vino gratis, se repartían cuatro pellejos en la Plaza Nueva, en presencia del señor alcalde. /
Errotatxok ez eban lagun biharrik zaragixak hustutzeko. (Zirik 70).
Ik.
zahato.
zaragi-mustur.
(zadari-mustur).
iz.
(
TE).
Cuello de la odre.
Andrian ezkutuan, zadari-musturretik hartzen eban titixa. / A escondidas de la mujer, tomaba teta del cuello de la odre.