Eibarko euskara hiztegia
zain
2.
postp.
(TE).
A la espera,
esperando.
Diruak amaitzeko zain zan etxekalte haren anai nausixa, haren lurrak hutsian bereganatzeko. / Aguardaba a que se le terminaran los dineros el hermano mayor de aquel pródigo, para apropiarse por una nada de su tierras. /
Hainbeste jente zain daukagula dirua galtzen gauaz da. (Zirik 46).
/
Jarri ziran begixak batu barik egunsentixan zaiñ. (Ibilt 461).
/
Luzero egon ziran esna, zaiñ sorgiñok noiz agertuko. (Ibilt 467).
zain egon.
da
ad.
(TE).
Estar esperando.
Zaiñ egonian, denboria luze juaten da. / Estando aguardando el tiempo se hace largo. /
Hamen nago zain, ardi galdua noiz etorriko ete dan. / Aquí estoy esperando cuándo vendrá la oveja perdida. /
Txorokillan zain gauaz. Hari agindu jetsagu-ta. (Zirik 127).
Ik.
itxaitten egon,
luze juan.