Eibarko euskara hiztegia
zahartu
zahartze
( zahartutze)
.
du
ad.
(
TE).
Envejecer(se),
hacerse viejo,-a.
Zahar bihurtu; zahartzarora heldu.
Danok bizi gura dogu, eta iñok bez zahartu gura. / Todos queremos vivir y nadie envejecer. /
Zahartutzia, siñalia gazterik hill ez zarana. / El envejecer, señal de que no has muerto joven. /
Zahartzia ederra (da) ondrautasunian bizi izanda. / Envejecer es hermoso, habiendo vivido honradamente. /
Zahartu, gaztetu, aurreratu, hurreratu, amandratu, gaiztotu.