Eibarko euskara hiztegia

1. urtze ( urtutze) . da ad. (TE). Derretirse, fundirse. Aurtengo edurrok urtu dira berebiziko onduen egun honetako hego-haixiegaz. / Las nieves de este año se han derretido de una vez con el viento solano de estos días. / Hárek izotz guztien urtutziak gizaldi asko iraun eban. / El fundirse todos aquellos hielos duró muchos siglos.

2. urtze ( urtutze) . du ad. (TE). Fundir.   Metalak likido bihurtu, galdatu (ETNO). Urtu zittuen eraztun eta urrezko pitxia guztiak, ordiazko Jainko baten idurixa eitteko. / Fundieron las sortijas y todas las prendas de oro para hacer la imagen de un dios falso. / Burdiñia urtziak berotasun haundixa eskatzen dau. / La fundición del hierro exige gran temperatura. / Sutegixan daguan burduntzalixan beruna ipiñik urtzen, baiña kontuz inguruan urik badagok; txarra dok urtutako berunetara ur tantan bat juatia. / Aurrera-ko labak urtzen ez dabenik ez dagok. / Urtutako burdiñiari "burdiña-saldia" deitzen jako. Ik. galdatu.