urrittu
urritze
[urritu]
( urrittutze)
.
du
ad.
(
TE).
Disminuir,
menguar,
reducir.
"Perder abundancia" (TE, 715).
Arboladixak botatziakin, basuetako itturriak urrittu ein dira. / Con talar los bosques, los manantiales se han amenguado. /
Urtiegaz danok dogu urrittutzia. / Es común a todos el menguarnos con los años. /
Zugatzak iñaustiakin etortzen da perretxikuak urritzia. / Con podar los árboles viene la disminución de las setas. /
Aizkorriko basuetan otsuak, basurdak eta bestelango priztixok urritu ziranian. (Zirik 86).
Ik.
gitxittu.
Anton.
ugarittu,
ugaldu.