urrin | Eibarko euskara

urrin

1. [urrun] . adlag. (TE). Lejos, a distancia. Lekuzko eta denporazko esanguria hartu leike. Orduango kristauak denboren azkena urrin ez zalakuan bizi ziran. / Vivían los cristianos de aquel tiempo creyendo que no estaba lejos el fin de los tiempos. / Urrindik nator ukat ein biharrian. / Vengo de lejos a punto de sucumbir. / Ikusirik ez zala haiñ urriñ lurra, salto eiñ eban. (Ibilt 461). / Andra gaiztua haiñ urriñ heldu zan eze [...] etsi-etsixan
eiñ eban gauzia erabagitzeko asmua. (Ibilt 475). Kasu markak hartu leikez: urrindik /urriñetik, urriñeko...

2. [urrun] . iz. (TE). Lejanía, distancia. Aizgorri aldietako urriña, ez da gaur ondo ikusten. / La lejanía de las partes de Aizgorri hoy no se distingue bien.

3. [urrun] . izond. (TE). Lejano,-a, remoto,-a, alejado,-a, apartado,-a. Normalian lekuzko esanguria dauka, baiña figuradua be bai: konparaziño baterako, "senide urriñak" esaterakuan. Elorreta, basarri urriña negurako. / Elorreta es caserío distante para el invierno. / Senide hurrak ba tiuak eta baitta bigarren lehengusuak ero hirugarren, baiña; beste batzuk ba, zeu be bai, Azpiri zaralako, senide urriñak. / Jarraittu zetsan leiho urriñ bateraiñok. (Ibilt 476).

urrin barik. [urrun gaberik] . adlag. (OEH). No lejos. Handik urrin barik, alboko gela baten. (Ibilt 490).

urriñeko. [urruneko] . izlag. (OEH). Lejano,-a, remoto,-a. Etxeko kontuak konpondu eziñ eta urriñekuak konpondu nahi. Ik. urringo.

urriñera. [urrunera] . adlag. (OEH). (ir) lejos. Handik urriñera iges eitteko. (Ibilt 461).

urriñetik. [urrunetik] . adlag. (TE). De lejos, desde lejos. Urriñetik baletor letz. (Ibilt 464).

urringo. [urrungo] . izlag. (OEH). Lejano,-a, remoto,-a. Urringo beste gela illun batera. (Ibilt 487). Ik. urriñeko.

urriñian. [urrunean] . adlag. (OEH). A lo lejos, en la lejanía. Salto eiñ eban ausarki eta ezkutau zan urriñian. (Ibilt 461).