Eibarko euskara hiztegia
ukatu
1.
ukatze
( ukatutze)
.
du
ad.
(TE).
Negar,
desmentir.
Ezetz esan.
Alperrik hartu eben estu, gauza guztiak ukatu zittuan. / A pesar de acosarle estrechamente, negó todas las cosas. /
Dana ukatutzia, motxaillen igesigarririk onena. / El negarlo todo es el escape mejor de los gitanos. /
Ukatziak gizonen artian balio badau be, ez Jaungoikuan aurrian. / Si el negar vale entre los hombres, no así ante Dios. /
Eziñ ukaturik egixa. (Ibilt 466).
Ik.
uko.
2.
ukatze
.
du
ad.
Denegar,
retirar,
rechazar.
Ezezkua emon, onartu ez.
Errepublika denporan Plaentxiako alkate izatia ukatu ei eban. (Zirik 100n).
/
Ez zala munduan gauzarik ukatuko zetsenik. (Ibilt 455).
3.
ukatze
.
du
ad.
Renegar.
Edozelako errazoiegaittik, loturia zor detsagun gauzia edo personia agirixan baztartu (fedia, Jaungoikua, norberan burua, idealak, idea politikuak...)