Eibarko euskara hiztegia
sutu
sutze
( sututze)
.
du
ad.
(TE).
Encolerizar(se),
enfurecer(se),
enardecer(se).
Berotu, bere senetik urten. / "Encenderse en ira" (TE, 667).
Felipe Posporua, bihargiñ ondrau eta zintzua, baiña hutsak sututzen ebana, gizajo bat izanakin. / Era sabido que, aunque pacífico, tales palabras habrían de encenderle en ira. /
Jakiñekua zan holako berbegaz ha sututzia, alperrik izan baketsua. /
Sututzen jakon barrua, eta begixegaz eta arnasa luzeka ibiltzen zan, hari aitzen emon gurarik beregaittik erebixan sua. (Ibilt 475).
/
Bere barrua suturik [...] ostikoka atarako eban frailliori. (Ibilt 469).
Ik.
suak hartu,
su hartu.