Eibarko euskara hiztegia

soltau soltatze [soltatu] . du ad. (TE). Desatar, soltar(se), librar(se), soltar palabras, frases. Txakurra katetik soltaizu (eskatizu). / Suelta al perro de la cadena. / Es dozu ondo ein, lotuta zan astua soltatzia. / No has hecho bien en soltar el asno que estaba atado. / Senera etorrena hasi zan berbak soltatzen da, esan eban: [...]. (Zirik 75). / Neskiak holako erretolika luze batzuek soltau ondoren [...]. (Zirik 107). / Hurrengo egunian juan zan dotriñara ta soltau zetsazen abadiari "berorikada" batzuek. (Zirik 79). / Hala be, iñoiz lagunen batek soltatzen zetsan: [...]. (Zirik 125). Ik. eskatu, librau.