Eibarko euskara hiztegia

parkatu parkatze [barkatu] (parkatutze) . du ad. (TE). Perdonar, condonar, indultar. Parkatuak izango gara, geuk ostiangueri parkatzen detsegun neurrixan. / Seremos perdonados en la misma medida que nosotros perdonemos a los demás. / Gurasuak, dana parkatutzia gurarik. / Los padres, deseando perdonarlo todo. / Larregi parkatzia be ez da ona. / El perdonar demasiado, tampoco es bueno. / Izan be urtiak eztabe parkatzen, ta heriotzaren sega zorrotzak eztau iñorentzako errukirik. (Zirik 12). / Baña, gauzia jakin zanetik, ez etsen parkatu herrixan "akerra"n izena. (Ibilt 458).