Eibarko euskara hiztegia
orrua
[orro]
(orro, orru).
iz.
(TE).
Grito airado,
bramido,
mugido,
rugido.
Haren orrua, mendixen bestekaldetik entzutzen dana. / Su grito, que se oye del otro lado de los montes. /
Hainbeste orrua ein biharragaz, iztarrixa urratuta daukat. / Teniendo que gritar tanto, tengo irritada la garganta. /
Harek, orroia ugeri eta biharra gitxi. /
Eiñahalako orruetan ebizen, euren ustietan ondo kantatzen ebelakuan. (Zirik 117).
1.
[orro egin]
.
du
ad.
(TE).
Gritar airadamente,
bramar.
"Personegaittik eta animalixegaittik esaten da. Animalixa batzuen txillixo eta urrixkak, hasarre, bildurtuta edo minberatuta darelako. Ardixak, katuak, txahalak... esate baterako" (ETNO).
Amesetan, orrua ein gura eta ezin neban. / Soñando, quería gritar y no podía.
Ez da animalixa guztiekin erabiltzen: txarrixak kurrixka egitten dabe gehixenbat, txakurrak uluaka, ganauak makakorroka jarduten dau... (ETNO).
2.
[orro egin]
.
dio
ad.
(TE).
Reprender a gritos.
Bati hasarre egin orruaka.
Aittak, hasarre, orrua ein detsu, eta errezoiakin. / El padre, enojado, te ha reprendido y con razón.
orrua egin.
[orro egin]
.
du
ad.
(TE).
Gritar airadamente,
bramar.
"Personegaittik eta animalixegaittik esaten da. Animalixa batzuen txillixo eta urrixkak, hasarre, bildurtuta edo minberatuta darelako. Ardixak, katuak, txahalak... esate baterako" (ETNO).
Amesetan, orrua ein gura eta ezin neban. / Soñando, quería gritar y no podía.
Ez da animalixa guztiekin erabiltzen: txarrixak kurrixka egitten dabe gehixenbat, txakurrak uluaka, ganauak makakorroka jarduten dau... (ETNO).
orrua egin.
[orro egin]
.
dio
ad.
(TE).
Reprender a gritos.
Bati hasarre egin orruaka.
Aittak, hasarre, orrua ein detsu, eta errezoiakin. / El padre, enojado, te ha reprendido y con razón.