ondrau | Eibarko euskara

ondrau

1. [ondradu] . izond. (TE). Honrado,-a, recto,-a, honesto,-a, probo,-a. Alde guztietara, gizon ondraua. Ik. prestu.

2. izond. (ETNO). Manso, noble en animales. Animalixegaittik esaten da. Esne-behixak, gorrixak baiño ondrauaguak. Ik. otxan, mantso.

3. [ondradu] . zenbtz. (TE). Abundante, mucho, en abundancia. Ugari. Don Kijote deritzen dan liburu baten, bada barrekizuna ondrau. / En un libro que se llama Don Quijote, abunda la materia de reír. / Zazpi urte dira jarri nintzala haren borondate ona irabazi guran ondrau ospatziakin. (Ibilt 483). Ik. ugari.