1.
        
        
            nasaitze
            [nasaitu]
            (nasaittutze)
            .
        
        du
        
ad. 
        (
TE).
            
                
                
                
                Tranquilizar(se),
                
                
                
                aliviar(se),
                
                
                
                calmar(se),
                
                
                
                relajar(se).
                
                
            
            
            
             
            Larrittasuna, kezkia, estuasuna gitxittu.
                
             
             
              
            
            
                Gerria amaittu zanian, nahiz galdu, nasaittu giñan. / Cuando terminó la guerra, aunque derrotados, nos sirvió de tranquilidad. / 
            
                
                Ameriketara heldu giñanian, ha zan nasaitzia! / Cuando llegamos a América, ¡qué tranquilidad! / 
            
                
                Berba honegaz Dukia nasaittu zan biziko onduen. (Ibilt 483).
 / 
            
                
                Gure Pernando urtebeterako nasaittuko ahal zan. (Zirik 50).
 
            
                
                
                
                 
                    
                        
                    
                        
                    
                        
                        Anton. 
                            
                            estutu.