Eibarko euskara hiztegia
nahastau
nahastatze
[nahastatu]
.
du
ad.
(
TE).
Mezclar(se),
entremezclar(se),
desordenar(se),
revolver,
confundir(se).
Gauza desbardiñak alkarrekin batu; nahastia sortu, ordena galdu edo kendu ; konfundidu.
Itsasuan nahastatzen dira ibai guztien urak. / En el mar se mezclan las aguas de todos los ríos. /
Gauza guztiak konpondu bihar zittualakuan, eta dana nahastau eban. / Creyendo que iba a arreglar todas las cosas, lo enredó todo. /
Haren ahalegin guztiak, gauzak nahastatzia. / Todo su empeño era el enredar las cosas. /
Olixua ta binagria ez ibilli alperrik nahastatzen, eztira alkartuko. (Zirik 86).
/
[Zuek amerikarrok] Aita Santua ta mundua "jazzakin" da Koka-kolakin nahastau dozuez. (Zirik 93).
Ik.
nahastu.