muga | Eibarko euskara

muga

1. iz. (TE). Frontera, límite, linde, mojón. "Señalando un límite" (TE, 563). Erosi eban saillari, muga bat ipiñi zetsan jira guztian. / A la era que compró le puso un seto en todo su derredor. Ik. múgarri.

Asier Sarasua

2. (mua). iz. (ETNO). Muñón de tierra, ribazo. Eibar ingurukua modoko leku aldapatsuetan, lur saltuak egoten dira. Mugak berezkuak izan leikez, baiña baitta personiak egindakuak, maldia murrizteko, soluak maillakatzeko. Ik. mota.

mugia aztartu. du ad. (ETNO). Escarbar con los cuernos en un muñón de tierra. Ik. iñuska egin, aztarka egin, adarka jardun.

Muga abiz. (TE). Muga (apellido). Markiñakua da, ejenpluan ikusi leikenez. Baserri hau da Markiñako Mugatarrena.