Eibarko euskara hiztegia

mieztau mieztatze . du ad. (TE). Lamer, chupar. Katu emiak, mieztauaz garbittu eta apaintzen dittu bere umiak. / La gata, lamiendo limpia y peina sus crías. / Txakurrak, ogixa emoten detsan eskua mieztatzia dau berezkua, esker onekua dalako. / Al perro le viene de naturaleza el lamer la mano que le da el pan, porque es agradecido. Ik. miezkau.  Gehixago entzuten dira miezkau eta miazkau.