Eibarko euskara hiztegia

mendakor [mendekor] (bendakor). izond. (TE). Vengador,-a, vengativo,-a. Gizon bendakorra, iñoiz parkatzerik ez daukana. / Hombre vengador, que no perdona nunca. / Zapua gordetzen eban mendakorra zan ha gaiztua. / Aquel malo era un vengativo que guardaba los rencores. Ik. mendakari.