Eibarko euskara hiztegia
    
    
    
        
    
    
    
        
            
            
                
                    
                            mardotu
                        
                    
                    
                    
 
 
    
        
    1.
        
        
            mardotze
            
            (mardotutze)
            .
        
        du
        
ad. 
        (
TE).
            
                
                
                
                Poner(se) rollizo,-a,
                
                
                
                enlozanarse,
                
                
                
                engordar.
                
                
            
            
            
             
            Sendotu, lodittu. / "Gobernau, hazi" (AN).
                
             
             
              
            
            
                Mardotu da bere kontura ekin detsanetik. / Se ha engordado desde que empezó por su cuenta. / 
            
                
                Ondo jan eta nasai bizi, berez dator mardotutzia. / Comiendo bien y viviendo sin cuidados, de ahí viene la gordura. / 
            
                
                Bihar eban harek apur bat mardotzia. / Ya le hacía falta engordar un poco. / 
            
                
                [...]  arkume hau, geuk mardotua... (Ibilt 26).
 / 
            
                
                [...] ez eukan ardi gazte bat baiño, berak erosixa, eta mardotzen eban bere umiegaz batera. (Ibilt 406).
 
            
                
                
                
                 
                    
                        
                    
                        
                    
                        
                    
                
                
                
                
                            
                 
 
 
                    
                    
                    
                    
 
 
    
        
    2.
        
        
            mardotze
            
            (mardotutze)
            .
        
        du
        
ad. 
        (
TE).
            
                
                
                
                Embarazar.
                
                
            
            
             
              
            
            
                Ezkonbarri horrek mardotu dau emaztia.
 / Ese recién casado ha engordado a su esposa.