Eibarko euskara hiztegia
makur
1.
izond.
(TE).
Encorvado,-a,
torcido,-a,
arqueado,-a.
Zuzena ez dana, okertuta daguana.
Zugatz harek makurra eukan gerrixa, gaztetan ez ebelako zuzendu. / Aquel árbol tenía torcido el tronco, por no haberlo enderezado de joven.
2.
izond.
(TE).
Grande,
enorme,
tremendo,-a.
Makurra da ba harek daukan jauregixa Donostian! / ¡Pues menudo es el palacio que tiene en San Sebastián! /
Andriari iges ein ahal dabena ez dok gizona makurra. (Zirik 107).
Ik.
makaleko,
itzal,
galant.
"Se usa enfáticamente con sentido mayorativo y meliorativo" (TE, 542).
3.
iz.
(ETNO).
Herramienta especial de culatero.
Armagintzako berbia da. Kaxagiñan erreminttia, zurezko heldulekua eta puntia zorrotza eta S formakua (makurra) dittuana. Mailluka-kolpeka egitten dau biharra, jan bihar diran kaxa partien inguruak ebagiz, markatzeko erabiltzen da.
Makurrak, puntia zorrotza.