Eibarko euskara hiztegia
maiña
[maina]
.
iz.
(TE).
Lloriqueo,
puchero,
sollozo.
Gehixenbat umiekin erabiltzen da, miñik bako negarra danian.
Egun guztian maiñak dittu ume horrek. / Todo el día está de llanto esa criatura. /
Bizarra arpegixan eta maiñetan ziharduan. / Con barbas en la cara estaba lloriqueando. /
Ez maittia, neri maiñetan ez etorri, ez da zuretako eta.
Normalian pluralian erabiltzen da.
maiñak egin.
esap.
(TE).
Lloriquear,
llorar sin motivo.
Zergaittik barik, maiñak eitten dittuzu beti. / Siempre sueles llorar sin motivo. /
Ez egizu maiñarik egin, txikitxo, emongo detsut-eta.
Umiekin erabiltzen da normalian, miñik barik danian gehixenbat.
maiñetan jardun.
esap.
(ETNO).
Estar llorando sin motivo,
estar lloriqueando.
Ume berbetan esaten da gehixenbat.