Eibarko euskara hiztegia
librau
1.
libratze
[libratu]
.
du
ad.
(
TE).
Libertar,
liberar,
soltar.
Askatu, katigutasunetik etara.
Kurutzian hill ondoren, jatxi zan Infarnuetara, Abrahamen altzuan ziranak libratzera. / Después que murió en la cruz, descendió a los infiernos para liberar a los que estaban en el seno de Abraham. /
Presuak libratzia, Don Quijote-k eiñ eban bezela. / Libertar presos, como lo hizo Don Quijote.
Ik.
soltau,
eskatu.
2.
libratze
[libratu]
.
dio
ad.
(
TE).
Girar,
enviar dinero,
librar dinero.
Dirua bialdu.
Salamancan estudixuetan daukan semiari, milla errial librau detsaz Bankuan bittartez. / Por mediación del Banco, le ha librado mil reales al hijo que tiene estudiando en Salamanca.
3.
libratze
[libratu]
.
da
ad.
(
TE).
Parir,
alumbrar,
dar a luz.
Erdittu, umia egin (euf.).
Gurasuenera bialdu dau emaztia libratzera, egunetan sartu danetik. / Habiendo entrado en días, ha mandado a su esposa a casa de sus padres a dar a luz.
Ik.
umia euki / izan,
umia egin,
erdittu.
Eibarren erabiltzen dana/zana, librau da, eta ez erdittu / "En Eibar, parir comúnmente es librau, o se emplea alguna forma perifrástica" (TE, 324).
4.
libratze
[libratu]
.
da
ad.
(
OEH).
Librarse.
Onetik librau haiz. (Zirik 35).
/
Ederretik librau nok.
/
Eta hor nola librau zan etxia, sorgiñak jabieri erabili zetsezen sorginkerixetatik. (Ibilt 468).
5.
libratze
[libratu]
.
da
ad.
(
EEE).
Defecar,
cagar,
evacuar.
Kaka egin (euf.).
Arroz mordua jan dot eta oiñ egun guztian librau eziñik nago.
Ik.
kaka egin.