Eibarko euskara hiztegia
    
    
    
        
    
    
    
        
            
            
                
                    
                            leza
                        
                    
                    
                    
 
    
    [leize]
    
    
(leiza).
    
        
    
iz. 
    (
TE).
    
        
        
            
            Cueva,
            
            
        
            
            caverna.
            
            
        
        
    
                               
    
    
        
        Batetik besterañok ibilli eban leiza zulo ha. / Anduvo de un extremo al otro aquella cueva. / 
    
        
        Lezeta, leiza lekua; Elorreta, elorra ugari izango zan lekua; Arrieta, "pedrera". / 
    
        
        Urkon da leza bat; beste txatxar bat Galdaramiño aldian. / 
    
        
        Jentillak; hórrek ziran hamengo lezetan bizi izan ziranak Ebanjelixuan aurretik. / Los gentiles; ésos fueron los que aquí vivían en grutas antes del Evangelio. 
    
        
     
    
    
     
        
            
            Ik. 
                
                kueba.
                
            
        
            
        
            
        
    
    
     Eibarren leiza baiño arruntagua leza (TE, 521). Beste sinonimua be erabiltzen zan/da: "Con referencia a las de Urko y Galdaramiño, se decía kuebia" (TE, 525).
    
 
                    
                    
                    
                 
                
                
            
                
                 
                    
                        
                    
    
        
            leza-zulo.
        
    
    
    [leize-zulo]
    
    .
    
iz. 
    (
OEH).
    
        
        
            
            Cueva,
            
        
            
            gruta,
            
        
            
            sima.
            
        
    
    
    
    
        Jausi zan leza-zulo edo inpernuren baten. (Zirik 18).