Eibarko euskara hiztegia

lehelen [lehenen] . zenbtz. (TE). Primero,-a.   Ordinala da. Neu naiz lehelen. / Yo soy el primero. / Lehelenak izango dira azkenak. / Los primeros serán los últimos. / Nafarruako erregiñan botikarixo nausi lehelenari. (Ibilt 473). / Franzisko lehelena. (Ibilt 462). Ik. lehenen.