Eibarko euskara hiztegia
lafiau
lafiatze
[lafiatu]
(lafiautze)
(lapiau).
da
ad.
(TE).
Emborracharse.
Mozkortu.
Zapatu guztietan lafiautzen da. / Todos los sábados se emborracha. /
Horrek harrapatzen jittuk harrapatzekuak! beti lafiauta dabik. /
Asko edan eta lafiau egin da ederto /
Hik asko edaten dok eta aspaldixan lafiauta habil. /
Astelehen guztietan erdi lafiauta biharrera juaten zana. (Zirik 75).
Ik.
mozkortu,
ple-ple egin / egon.