Eibarko euskara hiztegia

labandu labantze [labaindu] ( labandutze) . da ad. (TE). Resbalar, patinar. Ez da gatxa, gaurko mundu zoro honetan, behiñ edo behin labandu eta jaustia. / No es difícil en el loco mundo de hoy, resbalar alguna vez y caer. / Suertau jatan danen aurrian labandutzia, eta millagroz ez nintzan jausi. / Resbalé delante de todos, y por milagro no me caí. / Izotzak dakar bidiak labantzia. Ik. irrist egin, laban egin.