Eibarko euskara hiztegia
kurutze
2.
[gurutze]
(kurutza).
iz.
(TE).
Causa de sufrimiento,
cruz,
carga.
Ai!, harek eukan kurutzia, alaba koittauagaz!
3.
iz.
(ETNO).
Cruces,
brazos de turbina.
Tikiñoien ardatza makuakin lotzeko lau besuak; kurutze formia hartzen dabelako-edo hori izenori. Burdiñoletako berbia da.
Kurutziak 4 ontza zabal (325mm) eta 6 lodiko (140mm) tabloiak dira, korapillo bako haritz garbiz egindakuak.
Ik.
makuak.
Pluralian erabiltzen da.
kurutziak egin.
esap.
(TE).
Extrañarse,
asombrarse,
signar(se),
hacer la señal de la cruz.
Aittiaren egin.
Esan netsanian zelan ziran gauzak, kurutziak eitten geldittu zan. / Cuando le dije cómo eran las cosas, quedó haciendo cruces.
Ik.
aittiarenka.
kurutzian josi.
du
ad.
(TE).
Crucificar.
Lege Zaharreko ari kulpagarrixa bezela (Abad. 16. 8-26) danon pekatu guztiak lepuan hartuta, kurutzian josi eben. / Como el carnero emisario de la antigua ley, cargado con las culpas de todos, le clavaron en la cruz (le crucificaron).