Eibarko euskara hiztegia
krak
(klak).
onomat.
(ETNO).
Quiebra,
rotura.
Zerbaitt hausten edo apurtzen daneko zaratia. Kolpe zaratia. Politika edo ekonomiako hausturetan be erabiltzen da. Porrota.
Ikusi, larregi okertu dozu eta krak egin dau.
krak egin.
(klak egin).
du
ad.
(TE).
Quebrarse,
romperse,
agrietarse.
Zerbaitt apurtu.
Krak ein dau zubixak, jendez beteta zala. / El puente se ha quebrado estando lleno de gente. /
Han!, klak egin jok horrek, berriz apurtu ete dok ba? /
Zuen soziedade horretan be kapaz dan bururik sartzen ez badozue laster krak egingo jok. /
Umetan sanblas opillekin elixara juaten giñanian, batzuetan krak egitten jakuzen.
Ik.
zartau,
brintzau,
bitzau.