Eibarko euskara hiztegia
koittau
[koitadu]
(kutxau, kotxau).
izond.
(
TE).
Pobre,
infeliz,
desgraciado,-a.
Andra koittauak ez zekixan zer eiñ. / La pobre mujer no sabía qué hacer. /
Petra bere andra kotxauak. (Zirik 26).
/
Parka emakume koittau honi! (Ibilt 487).
Ik.
gizajo.
Errukarrixa (andrazkuak eta umetxuak); gizonezkuekin eta mutikuekin gizajo erabiltzen da. / "Así como gizajua califica exclusivamente los del género masculino, koittaua se dice de la infancia y de las hembras" (TE, 492).
"Saca a mí, coitado de esta mala presión. Arcipreste de Hita.) (TE, 492).