Eibarko euskara hiztegia
kili-kolatu
kili-kolatze
(kili-kolatutze)
(kili-kolotu).
du
ad.
(
TE).
Aflojar(se),
soltar(se),
tambalear(se).
Kili-kolo jarri, solte.
Zirri eta zirri, kili-kolatu eban albagiña. / Dale que dale, aflojó la muela. /
Kili-kolatu jakoz hagiñak denboria baiño lehen. / Se le han aflojado los dientes antes de tiempo. /
Lehelengo Gerra Haundixan ondoren etorri zan banko asko kili-kolatutzia. / Después de la primera Gran Guerra, vino el tambalearse de muchos bancos. /
Asmua zan lehenengo kili-kolatzia, eta gero lurrera bota. / El plan era aflojarlo primero y luego derribarlo a tierra.