Eibarko euskara hiztegia
kili-kola
(kili-kolo, kili-kol).
onomat.
(
TE).
Suelto,
flojo o mal sujeto,
poco afianzado,-a,
tambaleante.
Gauza bat loka edo erdi solte daguanian esaten da. / "significa que una cosa está suelta o mal sujeta (loca)" (TE, 489).
Albagin bata, kili-kola daukat juan daneko astebetian. / Una semana que tengo uno de los colmillos suelto. /
Bizikletatik jausi eta kili-kolo dakat hagiña.