ke
(kee).
iz.
(
TE).
Humo.
Egur heziak, keia ugari garra biztu baiño lehen. / La leña verde da mucho humo antes de arder. /
Keia agiri dan lekuan, sua. / Donde se vea humo, habrá fuego. /
Sua dauan lekutik, keia. (Zirik 5).
Artikulua hartutakuan keia egitten da, amaierako -ee luzia baleuka letz. Singular eta pluraleko deklinaziñua halakotxia dauka.
ketan sikatu.
du
ad.
(
TE).
Ahumar,
secar al humo.
Lukainkiak sukaldeko ketan sikatu biharra izaten dau, hagan esegitta. / La longaniza necesita ser curada al humo de la cocina, colgada de una vara.
Ik.
kedarratu,
ketu.
