Eibarko euskara hiztegia

kantsau kantsatze [kantsatu] . du ad. (TE). Cansar(se), fatigar(se), aburrir(se), hartar(se), molestar. Sansaburura baiño lehen kantsau zan. / Se fatigó antes de llegar a Sansaburu. / Haxe zan bai kantsatzia!, Karakate gaiñera igotzen. / Aquello sí que era cansarse subiendo al alto de Karakate. / Hainbeste barriketakin kantsau ninduan. / Me cansó de tanto charlar. / Nik hankak daukadaz kantsauta, hankak! (Zirik 118). Ik. nekatu, gobaitt erain, gobaitt egin.