Eibarko euskara hiztegia

kankaillu [kankailu] (gangaillu). izond. (TE). Grandullón,-ona, desgarbado,-a, torpe.   Haundikotia eta itxura baldarrekua. / "Aumentativo en sentido de desproporcionado" (TE, 385). Ezezagun gangaillu batek, aintzaille ein gura eban. / Un desconocido hombrachón quiso constituirse en mandón. / Ez dakit nundik etorrittako gangaillua jarri zan aintzen. Ik. ganbelu.