Eibarko euskara hiztegia
    
    
    
        
    
    
    
        
            
            
                
                    
                            kaletartu
                        
                    
                    
                    
 
    kaletartze
    
    
    .
    
    da    
    
ad. 
    (
TE).
    
        
        
            
            Hacerse a la vida urbana,
            
            
        
            
            acostumbrarse a la calle.
            
            
        
        
    
    
     
    Kaletar bihurtu, kaleko ohittura edo moduetara egin.
        
     
                               
    
    
        
        Baserriko ume izukia kriau etorri zanian, baiña gero ondo kaletartu zan. / Tímido cuando vino de criado del caserío, pero luego bien se hizo de la ciudad.