Eibarko euskara hiztegia
    
    
    
        
    
    
    
        
            
            
                
                    
                            kako
                        
                    
                    
                    
 
 
    
        
    1.
        
        
            
            
            
            (kaku).
        
        
        
iz. 
        (
TE).
            
                
                
                
                Gancho,
                
                
                
                garfio,
                
                
                
                enganche.
                
                
            
            
            
             
            Pieza okertu eta askotan punta zorrotzekua, gehixenetan metalezkua, zerbaitt txingilizka ipintzeko, zerbaitti eusteko edo heltzeko (ETNO).
                
             
             
              
            
            
                Kakodun haga batekin hartu biharko dittuzu gorengo sagarrak. / Con una vara de gancho habrás de recoger las manzanas que están en lo más alto. / 
            
                
                Bizixagua jarri bihar jakok kakua. / 
            
                
                Aldatu bihar diranian, kakotik txingilizka esegitten dira makiñak be, soiñekuak moduan. 
            
                
                
                
                 
                    
                        
                        Ik. 
                            
                            laratz-kako.
                            
                        
                    
                        
                    
                        
                    
                
                
                
                
                            
                 
 
 
                    
                    
                    
                    
 
 
    
        
    2.
        
        
            
            
            
            (kaku).
        
        
        
iz. 
        (
TE).
            
                
                
                
                Complicación,
                
                
                
                problema,
                
                
                
                objeción,
                
                
                
                impedimento,
                
                
                
                excusa.
                
                
            
            
            
             
            Figuradua da: arazua, trabia, atxekixia. 
                
             
             
              
            
            
                Beti dauka harek kakuren bat, gauzia luzetzeko. / Siempre tiene aquél algún agarradero para dilatar el asunto.