Eibarko euskara hiztegia
kaja
[kaxa]
.
iz.
(
TE).
Caja,
ataúd.
"Naturalizado con sus derivados, sin que los neologismos los destierren del habla común" (TE, 473).
Bedratziretatik hamabixetara da eregitta kajia, hartu-emonetarako. / La caja está abierta de nueve a doce, para recibir y pagar. /
Kaja baltz baten barruan. (Zirik 12).