Eibarko euskara hiztegia

kabidu kabitze [kabitu] (kabidutze) (kabiru). da ad. (TE). Caber, entrar. Alperrik diruak asko harrotu zaittu, kabiduko zara. / En vano el dinero te ha henchido tanto, ya cabrás. / Ez zan erreza etxe hartan danok kabidutzia. / No era cosa fácil caber todos en aquella casa. / Izan ezin laikiana liburu hartan diran gauza guztiak buruan kabitzia. / Es cosa imposible que quepan en la cabeza todas las cosas que se dicen en ese libro. / Hogei errialekuetan hire bururik ezin leikialako kabidu. (Zirik 61).