Eibarko euskara hiztegia
1. jaixo
1.
jaixotze
[jaio]
(jaio).
da
ad.
(TE).
Nacer.
Mundura etorri, aman sabeletik urten.
Danok jaixotzen gara iñor biharrian. / Todos nacemos necesitando ayuda ajena. /
Bere zoritxarrik haundiña izan zan jaixotzia. / Su mayor desgracia fue nacer. /
Atzo jayo eta gaur ill, denboria ariñ dabill. / "Dístico en el cementerio de Zaldibar" (TE, 289). /
Hárek zirrikatuko ez dabenik ezta jaixo munduan. (Zirik 40).
Ik.
munduan jaixo.
TEk diño bere sasoian, jaixo eta jaio, aldaera bixak erabiltzen zirala "corrientemente" (TE, 457), baiña gaur egunian ez.