Eibarko euskara hiztegia
jabetu
jabetze
( jabetutze)
.
da
ad.
(
TE).
Adueñarse,
hacerse dueño,-a,
apoderarse.
Zeintzuk jabetu dira guk genduzen gauzekin? / ¿Quiénes se han apoderado de las cosas que nos pertenecían? /
Justizian kontra gauzegaz jabetutzia, lehenago lapurretia zan. / El adueñarse de las cosas contra justicia, antes era robo. /
Okerretik diran gauzekin jabetzia, lapurretia beste. / Adueñarse de las cosas no bien habidas, es tanto como robo. /
Bihargiñok legiekin jabetzen ez garan artian ez dagok gauzonik. (Zirik 12).
Ik.
jabe egin.