Eibarko euskara hiztegia
jabe
iz.
(
TE).
Dueño,-a,
propietario,-a,
señor,-a,
amo,-a.
Lur eta zeruen jabia, Jaungoiko bakarra... / Dueño de cielos y tierra, el Dios único... /
Guazian, mutillak!, intxaurrok bertan lagata, jabia datok eta! / ¡Vámonos, muchachos, dejando las nueces, que viene el dueño!
jabe egin.
da
ad.
(
TE).
Adueñarse,
hacerse dueño,-a,
apoderarse de.
Norbaittek zerbaitt beretzat hartu.
Egun baten, herri guztian jabe ein zan. / En un día se adueñó de todo el pueblo. /
Taillar haunditxuago baten jabe ein ei ziran. (Zirik 106).
Ik.
jabetu.