izpittu
izpitze
[izpitu]
.
du
ad.
(
TE).
Deshebrar,
desfibrar.
Zeozer harixetan zehetu: bakillaua, ardilania edo liñua esate baterako. / Ardilanatik edo liñutik, eskuz, izpixak etara, gero harixa egitteko (ETNO).
Zurrukutuna eitteko, bakillaua izpittu bihar izaten da. /
Ardilania hamen! Honi eitten jakon, neguan, astixa zeguanian, sukaldian, ba, izpittu esaten jakon. Holan-holan-holan, dana eiñ. Eta ondo izpittuta, lantzian zatitxo bat hartu, eta harixa eiñ!.
