izakera
[izaera]
(izaera, izekera).
iz.
(
TE).
Carácter,
manera de ser,
índole,
naturaleza.
Izateko era, modua.
Aboziñaua haren izakeria: beti hasarre. / Extraña índole la de aquél: siempre enfadado. /
"On hutsa kakutsa" bai!; esakeria ez, izekeria be bada hori. Eta
gaur egunian gaiñera zemat eta txarrao izen eta gehixao azertatzen da,
eta bestiei hankak hobeto geratu.
/
Ez detsa kalterik egingo euskerian gixarriari ta euskaldunen izakeriari. (Zirik 6)
Ik.
izate.
