Eibarko euskara hiztegia

irrara (irlara). iz. (TE). Gorjeo, trino, canto (de pájaro).   Txorixen txio-txio politta (ETNO). / "Se dice para significar los arpegios de los pájaros cantores" (TE, 440). Gure txorixak joten dittuan irrarak goizaldian entzutzekuak dira. / Son de oír los arpegios de nuestro pájaro a la mañana. / Nik txakurrak dakarazen lekuan, han karduak urten, eta frutabatzailliak beti han dare. Kardantxillueri be eurak hartzen detse aurria. Politta da. Kaixolan be ikusitta nago ni. Eta kantua be bai; irrararik eta ez, baiña bueno. Txori sinpatikua!.