Eibarko euskara hiztegia

irakorlari [irakurlari] . izond. (TE). Lector,-a, aficionado,-a a la lectura.   Irakortzeko zaletasuna dabena, irakorzalia. Txiki-txikittatik, irakorlarixa etorri zan. / Desde pequeño vino amante de lecturas. / Ipoin hau irakortzen dozuen irakorlari zintzuok. (Ibilt 486). Ik. irakorzale, irakorle.