Eibarko euskara hiztegia

inguratu inguratze (ingurutze) (ingurutu). du ad. (AS). Acercar(se), aproximar(se). Inguratu be ez jakuz eiñ. / Da itsasora Ibaizabal ingurutzen dala, bertantxe izango da Uri bat zabala. (Ibilt 44). / Letek, heriotzara inguratu zanian be ez eban umorerik galdu. (Zirik 101). Ik. ingururatu.