Eibarko euskara hiztegia
1. ikutu
1.
ikutze
[ukitu]
( ikututze)
.
du
ad.
(TE).
Tocar.
Orduan ziran gauza batzuk ikututzia zan, norberan buruari harrixa batzia. / El tocar algunas cosas que entonces se daban, era atraerse la desgracia. /
Itsuen ikustia da, ikutzia. / El ver de los ciegos es el tocar. /
Urruku-tuku-tuku, ez neri ikutu, ama ganbaran da eta, sentiduko gaittu.
/
Gure "teknikuori" hor hasi zan, koillaria ta tenedorakin, batian ikutu ta bestian ikutu, ta halakoren baten ipini eban martxan erlojuori. (Zirik 67).
2. ikutu
2.
[ukitu]
.
iz.
(NA).
Toque,
retoque,
tendencia.
Gurian joterako ikutua euki dabenak, mordua idixak eon dia, tentaziñua euki dabenak; honek oinguok ez!, eta tulankuak bez baiña...
ikutu biharra euki.
esap.
(TE).
Tener necesidad de un retoque / de un arreglo.
"Faltarle unos toques a alguna cosa" (TE, 426).
Ederto dago pinttura hori, baiña ondiokan ikutu biharra dauka. / Está muy bien esa pintura, pero todavía le faltan algunos retoques.
ikutu bihotzian.
[ukitu bihotzean]
.
du
esap.
(TE).
Conmover,
tocarle en el corazón.
Esan zetsazen berba samurregaz ikutu eban bihotzian. / Con las tiernas palabras que le dijo, le tocó en el corazón. /
Nornahiri bihotza ikutzeko erakua izan zan [kantua]. (Zirik 85).